Μελετη της ΚΥΑ με Αριθμο Φ.429.1/17/281810
(ΦΕΚ Β΄ 517/05.04.2011)
(Θεσπιση Διοικητικου Προστιμου για Ανυποταξια)
ενοψει του Αρθρου 17 του Νομου 4446/2016
Υπ. Διδάκτωρ Δημοσίου Δικαίου στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών,
Μ.Δ.Ε Δημοσίου Δικαίου και Πολιτικής Επιστήμης στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης,
Μετεκπαιδευθείς στο Γερμανικό Διοικητικό Δίκαιο στο Πανεπιστήμιο της Βόννης
Η παρούσα μελέτη ερευνά τις ωμές παραβιάσεις βασικών αρχών του Διοικητικού Δικαίου και του Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ με την επιβολή διοικητικού προστίμου λόγω ανυποταξίας με βάση τις σαφείς διατάξεις της ΚΥΑ με αριθμό Φ.429.1/17/281810 (ΦΕΚ Β΄ 517/05.04.2011). Ενόψει της ψήφισης του άρθρου 17 του Νόμου 4446/2016 λαμβάνει χώρα σαφής προσπάθεια απαγκίστρωσης από τη λανθασμένη πορεία της νομολογίας με νομοθετική πρωτοβουλία. Οι παραβιάσεις είναι οι κάτωθι: α) παραβίαση του άρθρου 6 της ΕΣΔΑ, β) παραβίαση της αρχής “ne bis in idem”, γ) παραβίαση της αρχής της προηγούμενης ακρόασης, δ) παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας, ε) αντισυνταγματικότητα του άρθρου που παρέχει τη νομοθετική εξουσιοδότηση για την έκδοση της ΚΥΑ, στ) αναρμοδίως εκδοθείσα η πράξη επιβολής προστίμου, ζ) πλήττεται στον πυρήνα του το κατ’άρθ. 9 ΕΣΔΑ κατοχυρωμένο με την αυξημένη ισχύ που του προσδίδει το άρθ. 28 Συντάγματος δικαίωμα ελευθερίας σκέψης, συνείδησης και θρησκείας.
The present study examines the gross violations of Greek regulatory law basic principles and of Protocol 7 to the ECHR, which are being committed by imposing an administrative fine due to army insubordination, based on the clear provisions of the Joint Ministerial Decision 429.1/17/281810 (Government Gazette B΄ 517/05.04.2011). In view of the changes introduced by Αrticle 17 of Law 4446/2016, there is an apparent attempt to disengage from the inadequacies of the Greek case law by exercising legislative initiative. The breaches committed are the following: a) violation of Article 6 of the ECHR, b) violation of the “ne bis in idem” principle, c) violation of the principle of prior hearing, d) violation of the legal concept of proportionality, e) unconstitutionality of the Article providing the legislative mandate for the adoption of the Joint Ministerial Decision, f) incompetent imposed fines and g) violation at the core of the right to freedom of thought and religion, as this right is enshrined in Article 9 of the ECHR, with the increased power conferred by Article 28 of the Greek Constitution.
* Ο συγγραφέας εκφράζει τις ευχαριστίες του στη βοηθό της παρούσας δημοσίευσης, κυρία Αναστασία Τσινασλανίδου, Δικηγόρο, για τη συνδρομή της στη σύνταξη και επιμέλεια του κειμένου.
